Kichanie u kota to jeden z podstawowych mechanizmów obronnych organizmu zwierzęcia. Jest to odruch, który ma na celu usunięcie z jam nosowych szkodliwych substancji, pyłków czy wydzielin, aby nie dostały się one dalej do dolnych dróg oddechowych powodując infekcje czy uszkodzenia delikatnego nabłonka który je wyściela. W jamie nosowej oraz zatokach powietrze jest oczyszczane, ogrzewane i nawilżane zanim trafi do krtani, tchawicy, oskrzeli i ostatecznie do płuc. Można więc śmiało stwierdzić, że nos stanowi pierwszą barierę dla wszelkiego rodzaju pyłków, zanieczyszczeń chemicznych oraz drobnoustrojów chorobotwórczych znajdujących się w powietrzu wdychanym przez naszego kota. W poniższym artykule odpowiem na pytania co może być przyczyną kichania u kota i czy zawsze ten odruch powinien być dla nas powodem do niepokoju.
Najczęstsze przyczyny kichania u kota
Kichanie u kota może stanowić odruch fizjologiczny w odpowiedzi na podrażnienie receptorów warstwy podśluzowej nosa, może być to spowodowane wdychanymi pyłkami, kurzem lub chemicznymi substancjami drażniącymi. Gdy nasz kot kicha może to oznaczać również stan zapalny błony śluzowej nosa. Do najczęstszych przyczyn ze strony jamy nosowej kichania u kota należą:
- ostre wirusowe zapalenie jamy nosowej
- nadmiar wydzieliny w jamie nosowej
- ciała obce (gdy objawy są ostre, nasilone, obserwujemy napad kichania u naszego kota)
- nowotwory w obrębie jamy nosowej
- pasożyty (Cuterebra, Capillaria, Linguatula)
- choroby stomatologiczne
- rozszczep podniebienia oraz pierwotna dyskinezja rzęsek (u zwierząt młodych)
Schorzenia poza jamą nosową powodujące kichanie, kichanie wsteczne na skutek wydzieliny przedostawającej się do części nosowej gardła i jamy nosowej należą:
- zapalenie płuc
- przewlekłe wymioty
- zaburzenia połykania (przełyk atoniczny)
Krztuszenie się obserwujemy natomiast przy
- obecności wydzieliny w oskrzelach, tchawicy, krtani
- zaburzeniach czynności gardła lub krtani, które powodują zachłyśnięcia
- wymioty jako efekt chorób przełyku lub dalszych odcinków przewodu pokarmowego
Czy kichanie u kota zawsze wygląda tak samo?
Aby ocenić rodzaj odruchu u naszego zwierzęcia musimy obserwować ułożenie głowy i szyi zwierzęcia podczas jego występowania.
- Kichanie u kota to bardzo gwałtowny odruch, któremu towarzyszy wymuszony wysiłek wydechowy odbywający się przy opuszczonej głowie i zamkniętej jamie ustnej zwierzęcia. Niekiedy kichaniu towarzyszy oderzenie nosem o podłoże
- Kichanie wsteczne jest gwałtownym odruchem wdychania powietrza, często o charakterze napadowym. Głowa podczas napadu kichania jest cofnięta, jama ustna zamknięta a wargi wciągnięte.
- Krztuszenie, jako ostatni odruch który będziemy różnicować z kichaniem charakteryzuje się dużym wysiłkiem wydechowym. Głowa i szyja w tym wypadku są wyprostowane, a jama ustna otwarta. Zazwyczaj krztuszeniu towarzyszy połykanie wydzieliny, która podczas odruchu wydostała się z dolnych dróg oddechowych. To istotne, gdyż jako właściciel możemy nie zaobserwować niepokojącego objawu.
Koci katar – dlaczego nie należy bagatelizować sytuacji gdy nasz kot kicha
Koci katar a właściwie zespół chorobowy górnych dróg oddechowych u kotów jest schorzeniem o charakterze polietiologicznym, co oznacza że jest wywoływany przez wiele czynników chorobotwórczych, zarówno wirusowych jak i bakteryjnych. Wśród wirusów wyróżnimy m. in. herpeswirus koci typu 1., kaliciwirus koci, reowirus. Bakterie wywołujące ten zespół to np.: Bordetella bronchiseptica, Mycoplasma sp., Chlamydia felis, Pasteurella sp.
Jeżeli oprócz kichania u swojego kota zaobserwujemy:
- osowienie i apatię,
- wypływ surowiczy lub ropny z oczu,
- gęstą wydzielinę o zielonkawo żółtej barwie przy odruchu kichania,
- powiększenie węzłów chłonnych,
- trudności z oddychaniem i świszczący oddech
może to świadczyć o tym że nasz kot cierpi właśnie na koci katar. Ten zespół chorobowy, choć brzmi niewinnie, nieleczony może prowadzić do bardzo poważnych powikłań, a nawet do śmierci. Gdy zbagatelizujemy początkowe objawy, czyli wzmożone, częste kichanie, zapalenie spojówek, objawiające się wypływem z oczu, choroba będzie postępować i infekcja zajmie jamy nosowe, zatoki, krtań, tchawicę i ostatecznie płuca. Co więcej, infekcja w obrębie oczu może prowadzić do trwałej ślepoty
Czynniki ryzyka
Warto znać czynniki ryzyka w występowaniu kociego kataru, a są to przede wszystkim:
- młody oraz zaawansowany wiek (zarówno kocięta jak i koty w podeszłym wieku mają obniżoną odporność a co za tym idzie są bardziej podatne na infekcje)
- utrzymywanie kotów w skupiskach, hodowle, schroniska
- inne choroby (niewydolność nerek, cukrzyca powodują osłabienie i wzrost podatności organizmu na zakażenie)
- koty wychodzące, gdyż mają kontakt z innymi zwierzętami, środowiskiem będącym potencjalnym źródłem czynników zakaźnych
- zwierzęta nieszczepione
- koty zaniedbane, niedożywione lub nieleczone na inne występujące u nich choroby
Profilaktyka chorób zakaźnych objawiających się kichaniem u kota
W profilaktyce poza zapewnieniem naszemu kotu odpowiednich warunków higienicznych oraz komfortu, należy uwzględnić szczepienia. Aby chronić naszego pupila, w myśl zasady, że lepiej jest zapobiegać problemowi niż go leczyć, powinniśmy skonsultować się z lekarzem weterynarii w celu zapoznania się z dostępnymi wariantami szczepień profilaktycznych. Błędnym przekonaniem jest, że szczepimy tylko młode kocięta, poniżej znajduje się przykładowy schemat szczepień u kotów:
- 6-8 tygodni: panleukopenia, herpeswiroza, kaliciwiroza
- 10-12 tygodni: panleukopenia, herpeswiroza, kaliciwiroza, chlamydioza, białaczka
- 14-16 tygodni: panleukopenia, herpeswiroza, kaliciwiroza, chlamydioza, białaczka, korona wiroza, wścieklizna
Natomiast gdy nie szczepiliśmy jeszcze naszego kota lub jest on adoptowany/znaleziony i nie znamy jego historii, a ma on powyżej 12 tygodni schemat przedstawia się następująco:
- 12 tygodni lub więcej: panleukopenia, herpeswiroza, kaliciwiroza, chlamydioza, białaczka
- 3-4 tygodnie później: panleukopenia, herpeswiroza, kaliciwiroza, chlamydioza, białaczka, korona wiroza, wścieklizna
Powtórne szczepienia zaleca się w wieku 6-12 miesięcy a następnie w interwałach co 3 lata.
Należy wspomnieć, iż schemat szczepień powinien być dobierany indywidualnie dla każdego zwierzęcia przez lekarza weterynarii. Nie powinien zatem nas dziwić fakt, że specjalista zaproponuje nam inne postępowanie niż przedstawione powyżej.
Co podać kotu gdy kicha?
Reasumując, przyczyn kichania u kota może być wiele, i o ile nie zawsze stanowi ono powód do niepokoju, nie należy go lekceważyć. Choć niekiedy kuszące jest dla właściciela podanie swojemu pupilowi leków ludzkich, które stosuje się w leczeniu podobnych grypopodobnych objawów, należy pamiętać, że nigdy nie wolno nam tego robić. Zarówno zastosowanie paracetamolu, który jest obecny w wielu preparatach przeciwzapalnych jak i ibuprofenu może być tragiczne w skutkach i prowadzić do śmierci zwierzęcia. Jako odpowiedzialni i kochający właściciele, nie podejmujemy samodzielnego leczenia naszego zwierzęcia, lecz powierzamy to osobom które zajmują się tym zawodowo, czyli lekarzom weterynarii.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl